1. przydzielenie wspólnej pamięci do wymiany danych oraz na program dla QPU,
2. skopiowanie programu dla rdzeni QPU do tej pamięci
3. skopiowanie danych wejściowych
4. wysłanie żądania do kolejki QPU Schedulera o uruchomienie programu na QPU
5. oczekiwanie na zakończenie programów uruchomionych na rdzeniach QPU
6. skopiowanie danych wynikowych zwróconych przez rdzenie QPU
7. zwolnienie przydzielonej pamięci

Kroki [1] i [2] to inicjalizacja i muszą być wykonane jednorazowo na początku działania programu. Program dla QPU należy przygotować wcześniej przez kompilację do kodu binarnego i włączenie takiej formy do aplikacji (np. jako tabela binarnych warttości). Kolejne kroki [3]-[6] mogą być powtarzane w pętli jeśli potrzebne jest wielokrotne uruchomienie programu GPU. Zdarza się to często gdy dane są przetwarzane w częściach. Na samym końcu programu, tuz przed zakończeniem, należy zwolnić przydzielone zasoby, głównie współdzieloną pamięć.

Pojedyncze żądanie uruchomienia QPU, które jest wstawiane do kolejki Schedulera QPU składa się tylko z dwóch elementów:
 (a) adresu programu dla QPU
 (b) adresu do tzw. uniforms.
Taki interfejs do QPU wydaje się być 'wąski' ale w istocie jest bardzo ogólny i uniwersalny. W jęzuku wyższego poziomu odpowiada to określeniu wskaźnika do funkcji oraz wskaxnika do jej argumentów.

  Uwaga: te adresy będą używane przez QPU, więc muszą posiadac wartości z przestrzeni adresowej QPU. Ta przestrzeń jest inna niż ta używana przez CPU gdy odwołuje sie on do tej samej pamięci (np. kopiuje program dla QPU). Z tego powodu, oprogramowanie musi zarządzań dwoma adresami dla tych wspólnych regionów. Nie jest to bardzo kłopotliwe, bo różnią się one jedynie adresem bazowym.

Adres [a] jest używany przez scheduler do ustawienia rejestru PC w QPU gdy ten jest uruchamiany.

  Uwaga: oprogramowanie nie ma kontroli nad tym gdzie będzie znajdował się blok pamieci współdzielonej, nie może uzyskać pamięci o okreslonym z góry ustalonym adresie. Wysyła ono żądanie do systemu o przydzielenie pewnego rozmiaru pamięci określonego typu. Wynikają z tego dwie rzeczy: (1) program QPU musi być relokowalny, (2) położenie regionu danych jest dynamiczne, więc jego adres musi też być przekazany do QPU.

Adres [b] wskazuje na uniforms. Znaczeniowo uniforms są argumentami programu dla QPU. W przypadku VideoCoreIV 3D, uniforms sa reprezentowane przez tabele wartości 32-bitowych. QPU ma dostęp sekwencyjny do tej tabeli i czyta z niej przez wielokrotny odczyt jednego, specjalnego rejestru przeznaczonego do tego celu. Wartości zapisane w uniforms mogą mieć dowolny format: 32-bitowy parametr całkowity, cztery 8‑bitowe wartości upakowane w 32-bitowym słowie, wartość zmiennoprzecinkowa typu float, wskaźnik, itp. Znaczenie wartości z uniforms zależy od wyboru programisty. Zwykle jest ono zapisane na stałe w aplikacji i programie QPU. Oczywiście musi ona być zgodna na obu końcach.
Uniforms są też wygodna metodą do rozróżnienia rdzeni QPU pomiędzy sobą. Ponieważ uniforms są określane na każdy QPU osobno, to wystarczy wstawić w nie numer qpu. To rozróżnienie jest istotne gdyż często rdzenie QPU wykonują ten sam program, ale mają przetwarzać inną cześć danych wejściowych (w ten sposób realizuje się równoległe obliczenia).

• uniforms (tylko odczyt przez QPU w spoób sekwencyjny),
• jednostka Texture and Memory Lookup Unit (tylko odczyt przez QPU)
• pamięć Vertex Pipe Memory wymieniana przez DMA (odczyt i zapis)

Uniforms są wygodnym sposobem na przekazanie argumentów i niewielkiej ilości danych (np. jakiejś konfiguracji, parametrów algorytmu, lokalizacji danych w pamięci, liczby qpu, itp.) Dostęp do uniforms jest sekwencyjny i polega nie powtarzaniu odczytu jedengo rejestru - unif (zobacz pzykład poniżej na rys. 2). Aplikacja jest odpowiedzialna za przygotowanie właściwego obrazu tabeli uniforms (kolejności wpisów oraz typów). Format uniforms jest zwykle ustalony na stałe (hardcoded) i specyficzny dla konkretnych programów QPU. Jeśli znajdują sie tam wskaźniki muszą one być określone w przestrzeni adresowej QPU.

        mov r_filter, unif     # odczyt adresu danych filtru
        mov r_qpu_number, unif # odczyt ilości używanych QPU
        mov r_qpu_id,  unif    # odczyt numeru QPU (QPUid)
        mov r_counter, unif    # odczyt ilości bloków danych wejściowych
        mov r_in_data, unif    # odczyt adresu danych wejściowych
        mov r_out_data, unif   # odczyt adresu bufora na dane wyjściowe

Jednostka Texture and Memory Lookup Unit dobrze nadaje się do odczytu swobodnego danych albo takich, które są traktowane jako indeksowana tabela a jej elementy wybiera się po indeksie.
Pamięć Vertex Pipe Memory jest pamięcią lokalną, wspólną dla wszystkich QPU. Jej treśc może być ładowana lub zapisywana z pamięci wspólnej przez DMA. Z perspektywy QPU ta pamięć może byc odczytywana i zapisywana, więc może być użyta zarówno jako dane wejściowe jak i wyjściowe Pamięc może wymieniać większe części danych.

Ostatnia kolumna tabeli wskazuje numery tabel w dokumenacji producenta z dokładnym opisem pól rejestrów. Dla programisty wykonanie konfiguracji jest znacznie łatwiejsze gdy korzysta się z gotowych makr niż wyznacza wartości na podstawie dokumentcji. Nazwy tych makr są również umieszczone w powyższej tabeli a ich kod znajduje się w przykładzie programowania QPU - hello_fft (zobacz linki na dole tej strony).
Oprócz konfiguacji do pracy z VCD niezbędne są jeszcze dwa elementy. Pierwszy to ustalenie adresu gdzie/skąd dane mają być zapisane. Do tego celu używane są rejestry ra50 (vpm_add_ld) oraz rb50 (vpm_add_st). Zapis do tych rejestrów prowadzi do wyzwolenia transferu DMA, więc musi być on wykonywany na końcu po suatwieniu wszystkiego.
Drugim elementem jest synchronizacja - QPU musi być powiadomiony kiedy skończy się transfer dma, w przeciwnym przypadku mogłby odczytywać z VPM miejsce gdzie dane nie zostały jeszze załadowane w całości, lub nadpisać dane, które nie zostały jeszcze wypchnięte do pamięci wspóldzielonej. Odczyt rejestrów ra50 (vpm_wait_ld) lub rb50 (vpm_wait_st) wstrzymuje rdzeń QPU do czasu zakończenia transferu.

        mov vw_setup, vdw_setup_0(64, 16, dma_h32( 0,0)) # ustawie konfiguracji zapisu DMA (VPM->SDRAM przez VCM&VCD)
        mov vw_setup, vdw_setup_1(0)                     # ustawienie extra stride=0
        mov vw_addr, dbg_rfile_dump                      # zapis adresu docelowego i uruchomienie transferu dma
        mov -, vw_wait                                   # oczekiwanie na zakończenie transferu

1        add t0s, r_base_addr, r_indexes        # obliczenie adresu i zapis do tmu#_s
2        ldtmu0                                 # sygnalizacja TMU aby odczytał dane
3        mov r_dst, r4                          # odczytanie danych z r4

1. poprzez sterownik VCIO, który opakowuje dostep do mailboxa
2. poprzez bezpośredni dostęp do kolejki scheulera QPU.